Αντωνυμία προσωπική

Εσύ
Μια αντωνυμία προσωπική

Αλλά εγώ
Δεν μπορώ παρά να σκεφτώ
Πώς μια αντωνυμία απλή
Κάνει μια διαφορά τόσο ηχηρή


Εσύ

Που βράχος γερός
Σε κάθε στιγμή
ήσουν εκεί

Για να δώσεις, να μαλώσεις, να μου πεις

"Μικρή μου,
μη διστάσεις
αν κάτι γίνει και δειλιάσεις,στην αγκαλιά μου να κρυφτείς".


Εσύ

Χρώμα βαθύ

που όταν κοιτάζω
με αγκαλιάζει σφιχτά και μου ψυθυρίζει στ'αυτί
"Δε θα φύγω,στο υπόσχομαι, κανένα πρωί".

Μάλλον γι αυτό
το παραμύθι είναι μακρύ


Και δεν τελειώνει
Η αγάπη σου ποτέ δε μαραζώνει
Ακόμη κι αν κάποτε μαράζωσες εσύ.

Σαν τις μάνες π'αρρωσταίνουν
μα συνεχίζουν να πηγαίνουν
τα παιδιά τους στο σχολείο

και τα κοιτούν
κι αληθινά χαμογελούν
γιατί τώρα ζουν για δύο .


Έτσι κι εμείς
δύο καρδιές
που θα κλεφτούν χίλιες φορές
γιατί αγάπησαν και πια δε νιώθουν κρύο.

Μη μου φοβάσαι
και μη λυπασαι
γιατί
ο,τι κι αν τύχει
ανάμεσα σε χίλια μύρια τείχη
θα είμαι εκεί.


Και θα τα σπάσω
θ' αφινιάσω
μέχρι κοντά σου να βρεθώ
και μη ρωτήσεις
ξέρω πως ξέρεις
ότι βαθιά σε αγαπώ.