Ποια ήσουν πριν;

  Τυχαίνει έτσι μερικές φορές και χάνεις κάτι που αγαπάς. Κάτι πολύτιμο. Που το διάλεξες , το φρόντισες, επένδυσες σε αυτό, έβαλες την ψυχή σου. Μα, τι να κάνουμε, το χάνεις. Και νιώθεις μισός. Μόνος. Τα πράγματα είναι έτσι τώρα. Τι κάνεις;


  Μια καλή λύση είναι να θυμηθείς ποιος ήσουν πριν βάλεις στη ζωή σου αυτό που τώρα έχασες. Μπορεί στην αρχή να μην σου αρέσουν καθόλου αυτά που σου έχουν απομείνει. Αυτό, όμως, συμβαίνει, επειδή ,για να χωρέσει αυτό το κάτι στις προτεραιότητές σου, άφησες άλλα πράγματα που σε αποτελούσαν. Και τώρα, τα έχεις σχεδόν ξεχάσει.

  Φτάνει μια βόλτα στην παλιά σου γειτονιά, με το ποδήλατο που σε συνόδευε κάθε μέρα στο σχολείο, στο φροντιστήριο, στις εξόδους με τις φίλες σου,για να θυμηθείς κάποια κομμάτια σου. Μια βόλτα που θα σου θυμίσει κάθε γωνιά απ' την οποία πέρασες, αυτές τις μεγάλες εκτάσεις από στάχυα και χόρτα που έβλεπες κάθε μέρα όταν ξυπνούσες, το παρκάκι που έδωσες το πρώτο σου φιλί, την πλατεία που σύχναζες με τις φίλες σου. Α! Δες αυτό το συντριβάνι. Σε είχαν ρίξει μέσα ένα καλοκαίρι. Δες κι αυτό το δρομάκι, είχες περάσει κλαίγοντας ένα βράδυ. Γιατί έκλαιγες;
Δεν το πιστεύω! Θυμάσαι αυτό το σκυλί που σε κυνήγησε εκείνο το απόγευμα και έτρεχες σαν τρελή; Ακόμα ζει; Το περίπτερο που αγόραζες κάθε μέρα βυσσινάδα και ζελεδάκια; 


  Αλλά και μες στο σπίτι σου θα βρεις τον παλιό, χωρίς το κομμάτι που έφυγε, εαυτό σου. Όλα τα παλιά σου ημερολόγια... μέχρι και τι έφαγες το μεσημέρι έγραφες. Σίγουρα εκεί υπάρχει απόδειξη ότι ξανά αισθάνθηκες στεναχωρημένη και μόνη. Αλλά έπειτα από δέκα σελίδες, θυμάσαι τι συνέβη και αυτό άλλαξε; Δες πόσα πράγματα εδώ μέσα... φιλικά γράμματα, ερωτικά ραβασάκια, τραγούδια... εδώ ήταν αυτό το μπλουζάκι; Θυμάμαι πότε μου πήραν αυτό το αρκουδάκι. Και τι του είπα εκείνο το βράδυ που πέσαμε στο κρεβάτι. Αυτά είναι τα παππουτσάκια της ρυθμικής; Τι μικρά! Για στάσου, στο βίντεο παίζει μια παλιά παράσταση. Θυμάσαι εκείνες τις διακοπές με τους γονείς σου;

  Είναι λιγάκι αστείο. Κοιτάζω σε μια φωτογραφία αυτό το μωρό που παίζει με τα παπάκια του στο μπάνιο και θέλω να του πω,σαν φωνή που έρχεται από το μέλλον : Που να ήξερες τότε εσύ βρε νιάνιαρο! Χαμός έχει γίνει, μικρό  παιδάκι. Γιατί να στο πω , όμως; Καλά είσαι εκεί που είσαι. Αν μάθαινες όλες τις στραβές που θα περάσεις, πιθανότατα δεν θα ήθελες να βγεις απ' το σπίτι. Αλλά αν δεν το κάνεις, δεν θα ζήσεις και όλα τα όμορφα πράγματα που έζησα. Πρέπει να συνεχίσεις. Όπως ακριβώς έκανα κι εγώ όταν ήμασταν ένα.
  Όταν φτάσεις στο καρέ που βρίσκομαι τώρα, παιδάκι, θα φοβηθείς πολύ. Θα νομίσεις πως ποτέ ξανά δεν θα βρεις ένα τόσο ταιριαστό κομμάτι σαν κι εκείνο που έφυγε. Αλλά, θα το πεις κι άλλη φορά αυτό πριν να φτάσεις στη σημερινή λήψη, το θυμάμαι.

  Θέλω να ξέρεις, πως σε καμαρώνω μικρό παιδάκι. Κοίτα, θα τα κάνεις τα λάθη σου και θα είναι και πολλά ,μα θα είσαι καλό παιδί. Γι αυτό κι εγώ θα σε προσέχω. Και θα είμαι πάντα μαζί σου. Θα μεγαλώνουμε μαζί. Προς το παρόν, θα πάρω λίγη μαγεία απ' το χαμόγελό σου για να συνεχίσω. 

Comments

Popular Posts