Αλήθεια πήγε κιόλας 10?

     Είναι μερικές φορές που οι ώρες περνούν σα δευτερόλεπτα. Ο χρόνος περνάει τόσο γρήγορα που τρομάζεις και αναρωτιέσαι πως αυτό είναι δυνατό. Εμένα προσωπικά μου έρχεται να πιάσω τον κ.Χρόνο και να τον ρωτήσω για πού ,άραγε, το ΄βαλε και τρέχει σα κυνηγημένος . Σε προσπερνάει απαξιώνοντάς σε και τρέχει. Απλά τρέχει. Ο προορισμός του άγνωστος.
     Κι εσύ μένεις εκεί και εύχεσαι να γύριζε πίσω για λίγες ακόμη στιγμές. Αλλά στο κάτω-κάτω δεν φταίει ο χρόνος,ας μην το κατηγορούμε..εκέινος έχει σταθερό το περπάτημά του και περνά πάντα με τους ίδιους ρυθμούς. Εσύ και η παρέα σου μάλλον ευθύνεστε. Γιατί σκέψου. Πόσες φορές πέρασε γρήγορα το μάθημα των θρησκευτικών?   Χμ.. μάλλον καμία. Πόσες φορές όμως παρακάλεσες για λίιιγη ακόμη ώρα μ' ένα αγαπημένο πρόσωπο?

     Ας παραδεχτούμε λοιπόν πως το φταίξιμο είναι δικό μας, ολόδικό μας. Και φταίει κι εκείνο το ξεχωριστό πρόσωπο που κάνει τις ώρες δευτερόλεπτα, τις μέρες ώρες και πάει λέγοντας..

    Αφού ο χρόνος περνάει τόσο γρήγορα μαζί του και πάντα θέλεις κι άλλο, το πρόσωπο για σένα είναι πολύτιμο. Ο χρόνος καταστρέφεται όταν είσαι κοντά του και εσύ περνάς τόσο όμορφα . Όλα αυτά συμβαίνουν τη στιγμή που άνθρωποι δυστυχισμένοι περνούν τη ζωή του σκοτώνοντας χρόνο! Εύχεσαι να μπορούσαν να σου δώσουν λιγάκι απ' το δικό τους, αφού έτσι κι αλλιώς είναι χαμένος.
    Όλοι ΄τον ίδιο χρόνο διαθέτουμε. Είναι όμως κι αυτοί οι αξιοζήλευτοι κάποιοι που τον χρησιμοποιούν τόσο εκνευριστικά ευτυχισμένα! Κι η επιλογή είναι γι ακόμη μια φορά δική σου. Μπορείς να περάσεις καλά ,έχοντας πρώτα βρεί τον "πολύτιμό" σου ή να συνεχίσεις να σκοτώνεις τις ευκαιρίες σου μέχρι να βρεθεί κάποιος να "σκοτώσει" εσένα απαλάσσοντας σε απο τη μιζέρια σου!


  Υ.Γ.  Δεν ξέρω για σένα  μα εγώ επιλέγω φανατικά την πρώτη κατηγορία 

Comments

Popular Posts