Ο ΚΑΠΩΣ ΠΑΡΑΞΕΝΟΣ ΚΥΡΙΟΣ

      Τρίτη απόγευμα. Είχε κάπως σκοτεινιάσει . Περίμενα στη στάση του λεωφορείου μαζί με άλλα άτομα. Ήρθε ένας κύριος, κάπου στα 55 . Φαινόταν μεθυσμένος, το πρόσωπό του ίσως κάπως παραμορφωμένο. Δεν τον παρατήρησα καλά για να μη γίνω αγενής. Ήταν , όμως, κάπως παράξενος . Με τα πολλά κατάλαβα πως έπασχε από νοητική υστέρηση ή κάτι συναφές. Ίσως να ήταν τρελός. Μου φαινόταν νευρικός, ανυπόμονος μα δεν πείραζε κανένα.

      Ήρθε το λεωφορείο που κατευθύνεται στη γειτονιά μου. Από τις κινήσεις του κατάλαβα πως θα έπαιρνε κι εκείνος το ίδιο . Το λεωφορείο σταμάτησε κι ο παράξενος κύριος βάδισε προς την ανοιχτή πόρτα. Λίγο πριν μπει, γύρισε και με κοίταξε. Έπειτα έκανε στην άκρη, παραχωρώντας μου τη θέση του στην ουρά με μια ευγενική κίνηση. Παραχωρώντας μου τη θέση του..     ευγενική κίνηση!

       Κανείς ποτέ μέχρι τώρα δεν το είχε κάνει. Του χαμογέλασα και πέρασα . Πέρασε κι εκείνος μετά από εμένα.Κάθισα πίσω πίσω και άρχισα να σκέφτομαι αυτό που είχε μόλις συμβεί. Πολλά κρύβονται εδώ.
   
      Αυτή η τόσο αγνή κίνηση ,μου έδειξε ευγένεια ψυχής. Δεν μπορούσα πλέον να μην τον παρατηρήσω καλύτερα. Μου είχε κινήσει την περιέργεια.
     Χαμένος στο δικό του κόσμο κοιτούσε έξω απ' το παράθυρο χωρίς να ενοχλεί . Τόσο διακριτικός.   Κι όλα αυτά τη στιγμή που άλλοι, οι "φυσιολογικοί" τον κοιτούσαν κι έπνιγαν τα γέλια τους. Αν μπορούσα θα τους είχα πετάξει απ' το λεωφορείο.
 
     Για κοίτα να δεις , σκέφτηκα, πόση διαφορά υπάρχει ανάμεσα σ΄αυτόν και τους "καλύτερούς" του. Αυτός δεν πειράζει κανένα μα αυτός είναι που θεωρείται τρελός. Αυτός είναι ο κάπως παράξενος μα είναι κι ο μόνος που γνωρίζει τρόπους καλής συμπεριφοράς.
 
   Νομίζω πως έχουμε μπερδευτεί κάπως και θεωρούμε τους τρελούς φυσιολογικούς και τους φυσιολογικούς τρελούς. Δεν με ενδιαφέρει ποια  ακριβώς ήταν η πάθησή του, γιατί ο κόσμος σφίζει από άρρωστους ανθρώπους. Μα είχε καλή καρδιά , κάτι που μάλλον σπανίζει εδώ. Εμένα ,λοιπόν, αυτό μου φτάνει και μου περισσεύει.
 
   Ο παράξενος κύριος δεν κοίταξε μόνο τον εαυτούλη του. Φέρθηκε σαν πραγματικός τζέντλεμαν! Και μου θύμισε για ακόμη μια φορά πως όλοι οι καλύτεροι είναι "τρελοί". 

    Στο μυαλό του ίσως επικρατεί ένα χάος , μα αυτό δεν τον εμπόδισε να φερθεί με ανθρωπιά. Μια ανθρωπιά που ίσως, λέω ίσως,  να μην έλαβε ποτέ από τους γύρω του. Ακόμη κι έτσι , λοιπόν, απέδειξε πως η καλοσύνη κρύβει λίγη τρέλα μέσα της. Γιατί πρέπει κάποιος να είναι τρελός για να μπορεί να συγχωρεί τόσα, όσα φαντάζομαι πως μες στην τρέλα του έχει υπομείνει. Γιατί ελάχιστοι πλέον την αξίζουν και βρίσκεται στα πρόθυρα εξαφάνισης. Κι έρχεται ,που λέτε , αυτός ο " κάπως παράξενος" κύριος να ντροπιάσει τον ανθρώπινο είδος. Ένα είδος που δημιουργήθηκε με λογική και συναίσθημα μα δεν υπολόγισε τίποτα. Ίσα ίσα καταστρέφει ότι καλό υπάρχει γύρω του, βρίσκοντας ηλίθιες προφάσεις .
   
    Ίσως και να είναι η μόνη κατάρα αυτού του είδους. Να αυτοκαταστρέφεται..
     
     Ηλίθιο είδος!
               
Από σήμερα προσεύχομαι για λίγους ακόμη  τέτοιου είδους  "τρελούς".