Δυστυχώς δεν... " κόβει " !

    Όλοι   -- και ναι, χρησιμοποιώ απόλυτη αναφορά--   κάποια στιγμή όταν ήμασταν  μικροί ακούσαμε πως " Αυτό το παιδί έμπλεξε με κακές παρέες " .  Και για να ακριβολογώ, ακόμη το ακούμε. Πόσοι , όμως, καταλαβαίνουμε την ηλιθιότητα αυτής της πρότασης ;

Την πρώτη φορά που το άκουσα ,σκέφτηκα : και αυτές τις κακές παρέες  ποιός  τις έκανε κακές ;!  Και το ερώτημα αυτό έμενε αναπάντητο στο μυαλό μου για κάμποσο καιρό. Το αναμασούσα σαν παλιομένη τσίχλα που δεν έχει άλλη γεύση να δώσει . Κι αυτό για τον απλό λόγο πως η σκέψη στο μικρό κεφαλάκι μου δεν ήταν ικανή να με οδηγήσει στη λύση.    " Μα πώς έγιναν τόσο κακές αυτές οι ριμάδες οι παρέες ; Έτσι γεννήθηκαν; " . Και σκεφτόμουν , λοιπόν , κι εγώ πως  επηρεάστηκαν από άλλα κακά παιδιά. Αλλά αυτά; Από που ξεφύτρωσαν τόσο μα τόσο κακά; ! Ώσπου γινόταν οι σκέψεις μου ένα μικρό κουβάρι που το έχανα όταν κάτι πιο ενδιαφέρον ερχόταν στο προσκήνιο.

Αργότερα κατάλαβα. 'Επιασα την άκρη του χαμένου κάπου στα στενά κουβαριού και βάλθηκα να το ξανασυναρμολογήσω.

Κανείς δε γεννιέται " κακό παιδί "  - κι άλλη απόλυτη αναφορά -   . Υπάρχουν  μεν τα γονίδια ,αλλά δεν μπορούν να καθορίσουν τα ναρκωτικά που ίσως  πάρει το κακό παιδί στα 15 του ή το πρώτο του τσιγάρο στα 12 ή τις κλεψιές του στο μικρό παντοπωλείο της γειτονιάς ή τους τοίχους που θα βάψει με συνθήματα ,  τα οποία τον καταστούν αυτομάτως "κακό" .  Αυτά όλα είναι επιπτώσεις . Είναι τα αποτελέσματα της διαπαιδαγώγησής του. Του περιβάλλοντος στο οποίο μεγάλωσε.

Και όχι. Όλα αυτά τα παιδιά δεν είναι "κακά" . Είναι απλώς παιδιά που βίωσαν ίσως κάποιες αρνητικές καταστάσεις. Είναι παιδιά που έχασαν κάποιον δικό τους σε κρίσιμη ηλικία. Είναι θύματα εκμετάλλευσης ή κακοποίησης. Είναι παιδιά -άσχημα-χωρισμένων γονιών. Ή αδιάφορων γονιών . Ή καταπιεστικών και αυταρχικών που τους έκλειναν σε μια ψεύτικη γυάλα ,η οποία έσπασε. Είναι παιδιά με χαμηλή αυτοεκτίμηση ,σεβασμό πιο κάτω κι από το υπέδαφος και ψυχολογία υπό του μηδενός. Είναι αυτά τα παιδιά με τα πρησμένα μάτια,τους συνεχείς πονοκεφάλους και την επιθετική συμπεριφορά.  Ή αυτά που εξαιτίας της απούσας αυτοπεποίθησής τους προσπαθούν με κάθε τρόπο να γίνονται αρεστά.

Και δε βλέπω τίποτα "κακό" εδώ, αλήθεια. Το μόνο κακό που βλέπω είναι αυτούς που πήραν την εντελώς λάθος απόφαση να τα αναθρέψουν. Με τη μόνη διαφορά πως το <<αναθρέφω>> σε αυτή την περίπτωση έγινε <<καταστρέφω>> !

Και τι φταίνε αυτά τα παιδιά να μεγαλώνουν σε ένα άθλιο περιβάλλον ; Κανείς δεν αναρωτήθηκε. Για αυτό και συνεχίζουμε να τα αποκαλούμε "κακά παιδιά" .  Αντί να σκεφτούμε τους κακούς γονείς, την κακή εκπαίδευση και άλλους κακούς φορείς διαπαιδαγώγησης.

Και αναρωτιέται η μάνα που δεν ασχολήθηκε ουδέποτε με το παιδί της : " Μα γιατί βγήκε έτσι αυτό το παιδί; Σάμπως δεν το πήγα σε ιδιωτικό σχολείο; Δεν του αγόρασα ρούχα επώνυμα και ακριβά; Δεν το έγραψα ράγκμπι ; " . Και στιγμή δε σκέφτεται πως ούτε μισή φορά δε μίλησε με αυτό που θέλει να αποκαλεί παιδί της για το πώς είναι τα πράγματα στο σχολείο ή για το ποιά είναι τα όνειρά του .

Δυστυχώς δεν κόβει ! Δεν κόβει καθόλου. Γιατί αν έκοβε δε θα είχαμε γεμίσει ένα σωρό κακοποιούς και ανθρώπους που κλείνονται σε ψυχιατρικές κλινικές. Δε θα βρισκόμασταν ίσως σε κρίση. " Δε θα" πολλά πραγματικά  (!) κακά πράγματα.


Θα πρότεινα ,λοιπόν, να αφήσουμε τους  χαρακτηρισμούς και  να ρίξουμε μια ματιά στις ψυχές αυτών των "κακών" παιδιών. Ίσως να έχουν κι αυτά κάτι να πούνε.
Ίσως κάπου να μπορεί να ξεπροβάλει ένα χαμόγελο. Ίσως να μην είναι τελικά και τόσο κακά...

Comments

Popular Posts