Μόνιμος ψίθυρος

         Τελικά αυτή η φωνούλα δεν παύει ποτέ. Μόνιμος ψίθυρος στα αυτιά όλων μας. Και το "όλων" σε αυτή την περίπτωση περικλείει όλους αυτούς τους ανθρώπους με τη πεισματάρα Συνείδηση.

Τι κι αν της φωνάζεις πίσω? Χειρότερη κι από ηχώ. "Σκάσε", της λες. Με μπερδεύεις! Ουρλιάζει πιο δυνατά από σένα. Να σου δείξει το μεγαλείο της. Τις δυνατότητές της. Ξεχνά πως αυτή είναι που φιλοξενείται κάπου μέσα στο κεφάλι σου . Κι εσύ σαν αγαθός και ανεκτικός οικοδεσπότης την αφήνεις να σου επιβάλλεται.

Έχεις λόγο που το κάνεις. Ακούγονται παντού οι χάρες , η λογική της , η δύναμη να σώζει από γκρεμούς και αδιέξοδα. Τι να κάνεις κι εσύ με τόση προπαγάνδα ;  Λες "Ας της φερθώ όπως λένε πως της πρέπει αυτής της Συνείδησης. Μήπως σώσει και μένα από καμιά λάθος στροφή" .

Είναι φορές που σε γλιτώνει απ' την κακοκαιρία και την ευγνωμονείς γι' αυτό . Βλέπεις ,εμείς οι άνθρωποι φοβόμαστε να περπατήσουμε απροστάτευτοι στη βροχή.. Οι στάλες μας πνίγουν.

Είναι , όμως, κι άλλες που σε διχάζει. Βάζει κόντρες με ό,τι συναίσθημα υπάρχει μέσα σου ή ό,τι συναίσθημα προσπαθεί ν'ανθίσει. Παλεύει. Σε κόβει στα δύο. Έρχεται μετά την ισοπαλία της κόντρας, σου ψιθυρίζει τις συνέπειες που θα υπάρξουν αν προτιμήσεις για οδηγό τα συναισθήματα σου και φεύγει. Έτσι καμαρωτή καμαρωτή. Περήφανη. Ικανοποιημένη που έκανε ό,τι μπόρεσε για να σώσει την ψυχή σου απ' τα τραύματα .

Και σ' αφήνει εσένα παρέα με τη μοναξιά σου. Να σε αναγκάσει να τη φωνάξεις πίσω για βοήθεια από την πολλή ησυχία . Σε τέτοιο σημείο απελπισίας σε φέρνει!

Κι αν καμιά φορά πράξεις χωρίς τη συμβουλή της... Μόλις σε δει , έτσι μελανιασμένο και στουμπιγμένο από την απερισκεψία , σε πιάνει απ' το γιακά και σου χώνει μια χαστούκα.. Και να θες να την ξεχάσεις δε μπορείς. Κι εσύ τώρα πονάς διπλά! Έπειτα σου ρίχνει ένα υποτιμητικό βλέμα και την κάνει. Πάλι εσύ στα παρακάλια. "Συνείδηση μου , συγχώρεσέ με.. Ξέρω , έκανα λάθος . Από εδώ και πέρα μόνο εσένα θα ακούω " .  Ε κι αυτή γυρνάει.

Και είσαι σα ζώο σε ζωολογικό κήπο. Απ' τη μια χαίρεσαι. Νιώθεις ασφάλεια. Με την λογική παρέα βαδίζεις ήρεμος. Έλα , όμως, που τα ζώα φημίζονται για το ένστικτό τους. Είναι τόσο δυνατό. Λειτουργεί έτσι ώστε να καλύπτει τις ανάγκες τους ,χωρίς πολλές φορές να λογαριάζει συνέπειες και άλλα τέτοια μελλοντικά. Ό,τι αισθανθούν ,το κάνουν. Τέλος ιστορίας. Και μπορεί να σπάσουν καμία μέρα τα κάγκελα του ζωολογικού κήπου και να καταβροχθίσουν όλους τους φύλακες. Άχτι τους είχανε. Μέρα-νύχτα πάνω απ' το κεφάλι τους...

Μα πως γίνεται ,τέλος πάντων, ο φύλακας και προστάτης σου να μετατρέπεται έτσι ξαφνικά σε αστυνομικό , χωροφύλακα, δικαστή ; Κι εσύ από ευχαριστημένο γατάκι σε τίγρη- δεσμώτη ;
Περίεργος ο κόσμος ..
Άβυσσος .

Αυτό προτείνω εγώ είναι  να συμφιλιωθείς με τη συνείδησή σου ( γιατί πολλές φορές θα χρειαστείς το καταφύγιό της ) αλλά να της βάλεις κι εσύ τους όρους σου. Όπως σε ένα φιλοξενούμενο ευγενικά απαιτούμε να βγάζει τα παπούτσια του πριν μπει , να μην τρώει στο κρεβάτι και άλλους κανονισμούς του σπιτιού, έτσι και σ' αυτή. Θα της ζητήσουμε να μας αφήνει να βγαίνουμε κάποιες φορές χωρίς εκείνη. Να μην απαιτεί αποκλειστικότητα. Ας δίνουμε ραντεβού, όμως, στις 9 στο πάρκο. Να έρθει να μας μαζέψει. Να ζήσουμε χωρίς την παρουσία της για λίγο , να ικανοποιήσουμε τον εγωισμό μας κι ύστερα να γυρίσουμε ήρεμοι και πιο σοφοί στο ζεστό κρεβατάκι μας. Να μας τραγουδά για να κοιμηθούμε.. Να συνοψίζει τα διδάγματα. Να βάζει μια τάξη..

Αυτή θα έπρεπε να είναι, θαρρώ , η θέση της κυρα Συνείδησης στη ζωή  μας.
Η θέση της νοικοκυράς ,της μάνας . Όχι του δικτάτορα και του τιμωρού.

Comments

Popular Posts