Δική σου δημιουργία

       Δεν ξέρω αν θα πετύχω. Βασικά, κανείς δεν ξέρει. Κανένα σκονισμένο τεράστιο βιβλίο δεν έχει την απάντηση.Γιατί πολύ απλά δεν την έχω δημιουργήσει ακόμη.
Η ζωή μας δεν είναι έτσι όπως είναι επειδή κάποιος εργατικός νάνος κάπου σ' ένα μέρος στη γη κατέγραψε τις επιθυμίες κάποιου για όλους εμάς. Πολλές αόριστες αντωνυμίες για να δείξω πως αυτά είναι παραμύθια . Είναι δικαιολογίες που πλασάρουμε στον εαυτό μας. Παραμυθιάζοντάς τον. Καθησυχάζοντάς τον με έναν ηλίθιο λόγο εξαιτίας του οποίου περιμένουμε τα πράγματα να συμβούν μόνα τους αντί να τα κάνουμε εμείς να συμβούν.

    Το μόνο που ξέρω είναι ο στόχος μου. Είναι το ότι κάπου θέλω να φτάσω και για να το κάνω, πρέπει να κουνηθώ απ' τη θέση μου. Κανείς δε μπορεί να μου εγγυηθεί πως θα το καταφέρω . Κι είναι απολύτως φυσιολογικό ( είπα προηγουμένως πως νάνος δεν υπάρχει πουθενά). Το μόνο που είμαι σε θέση να κάνω είναι να προσπαθήσω. Να βάλω τα δυνατά μου. Να ξεπεράσω τον μέχρι τώρα εαυτό μου για να δω πόσο μπορώ να τρέξω χωρίς να κοπεί η ανάσα μου.

  Θα πιεστώ, ίσως ,πολύ. Θα κουραστώ. Θα φωνάξω. Μπορεί και να κλάψω αλλά δεν με πειράζει αυτό. Γιατί το κλάμα καθαρίζει τα μάτια και βλέπουν καλύτερα (αν καταλαβαίνεις τι εννοώ). Θα ζορίσω τον εαυτό μου μόνο και μόνο για να μάθω μέχρι που απλώνονται τα όριά μου. Κι αν έχω κι άλλα περιθώρια θα συνεχίσω. Ακόμη ένα βήμα.. Ακόμη ένα. Κι είμαι ήδη λίγα βήματα πριν νιώσω το όνειρό μου να πλησιάζει. Δε θα είναι υπέροχο αυτό?
Δε θα τον ζορίσω, όμως , υπερβολικά. Δε θέλω μια πύρρειο νίκη για τον εαυτό μου. Γιατί , τι σημασία θα έχει αν , τρέχοντας, φτάσω στο σκοπό μου και μόλις τον κοιτάξω στα μάτια σωριαστώ ?

  Φυσικά και φοβάμαι την αποτυχία.
Και μάλιστα πάρα πολύ. Αλλά προσπαθώ να σκέφτομαι πως ακόμη κι αν δεν πετύχω με την πρώτη, δεν πειράζει. Γι αυτό, άλλωστε, υπάρχουν κι οι δεύτερες ευκαιρίες. Πως ακόμη κι αν απογοητευτώ,οι πληγές είναι εξίσου σημαντικές με τις επιτυχίες. Γιατί από εκεί μπαίνει το φως.

  Ό,τι κι αν γίνει εν τέλει θα έχω ένα ακόμη βίωμα στο βαλιτσάκι μου. Όλο και κάπου θα μου χρησιμεύσει. Πιστεύω πως πάντα υπάρχει λίγο καλό ακόμη και μέσα στα χειρότερα πράγματα. Και θα είναι ιδανικό αν ,αφού αποδεχτείς την απώλεια,  εστιάσεις σε αυτό.



  Δεν ξέρω αν θα πετύχω. Βασικά, κανείς δεν ξέρει. Κανένα σκονισμένο τεράστιο βιβλίο δεν έχει την απάντηση.Γιατί πολύ απλά δεν την έχω δημιουργήσει ακόμη.