Αλληλογραφώντας με τη 18χρονη γιαγιά μου

"Εγώ , κορίτσι μου, στα 18 μου έχω ήδη ένα χρόνο αρραβωνιασμένη. Ο παππούς είναι φαντάρος. Περιμένω πότε να έρθει το σαββατοκύριακο να με πάρει από το χωριό να πάμε μια βόλτα στην πόλη. Σε κέντρα διασκεδάσεως με πάει και με χορεύει. Είναι καλά.
Κατά τ' άλλα , ζω στο χωριό με την οικογένειά μου. Δουλεύω σε χωράφια , όχι βέβαια δικά μας , αλλά κτηματιών. Πηγαίνω με την Ανατολή και φεύγω με τη Δύση. Πώς αλλιώς να βγει το μεροκάματο; Η οικογένειά μου είναι φτωχή, όπως οι περισσότερες... τρεις -τέσσερις πλούσιους έχουμε στο χωριό κι αυτός είναι όλος ο πλούτος που έχω γνωρίσει. Και πώς, δηλαδή , να μην είναι φτωχός ο κόσμος ; Μεγάλο μέρος του χωριού ήρθε απ τη Μικρά Ασία, είναι πρόσφυγες. Ο δήμος τους έχει δώσει οικόπεδα για να βγάζουν το ψωμί τους , αλλά ήδη τα οικόπεδα είναι πολύ λίγα.
Γυρνάω, που λες, σπίτι και πέφτω κατευθείαν για ύπνο, είμαι τόσο κουρασμένη. Ποιό μπάνιο, νυφούλα μου ; Μια στο τόσο κάνουμε μπάνιο . Ζεσταίνουμε νερό και πλενόμαστε στη λεκάνη.
Πάλι καλά , μας περιμένουν η γιαγιά κι ο παππούς στο σπίτι και βρίσκουμε ένα πιάτο φαϊ.
Τις φίλες μου δεν τις βλέπω και πολύ. Δουλεύουν κι εκείνες με την οικογένειά τους . Αλλά κάθε Κυριακή πηγαίνουμε στο χωριό των προσφύγων και βγαίνουμε στην πλατεία. Εκεί, γίνεται η περατζάδα. Εκεί ακόμη και τον άντρα σου μπορεί να γνωρίσεις. Αγόρια και κορίτσια πηγαίνουμε πάνω- κάτω , περπατάμε και μιλάμε με τους φίλους μας , ίσως απαντήσουμε και σε κανένα σφύριγμα από κάποιο νεαρό . Κι αυτή είναι όλη η διασκέδαση που έχουμε. Βέβαια, στις εννιά το πολύ πρέπει να είμαι σπίτι. Η γιαγιά είναι πολύ αυστηρή και θεωρεί ότι το σημαντικότερο απ όλα είναι να είμαστε τίμιες εγώ κι οι αδερφές μου. Κάποιες φορές νιώθω αδικημένη και καταπιεσμένη , βρίζω τη γιαγιά στα κρυφά γιατί είμαι μικρό κορίτσι και θέλω να ζήσω τη ζωή μου.Πάντα ήμουν υπάκουη και βοηθούσα κι ένα καλό λόγο σπάνια άκουγα. Έχω τόσο θυμό μέσα μου... Κι εκεί μένει ο θυμός μου. Μέσα μου. Εξάλλου,παντού έτσι γίνεται. Έτσι είναι σε όλες τις οικογένειες. Άρα τι να πω εγώ; Άσε που αν αντιμιλήσω θα φάω και ένα χέρι ξύλο.
Σα να μην έφταναν όλα αυτά, αρρώστησε κι η μάνα. Ο γιατρός έπαψε να ασχολείται μαζί της, θεωρεί την υπόθεσή της τελειωμένη. Έχουμε όλοι μεγάλη πίκρα μέσα μας. Δεν αντέχω να τη βλέπω έτσι μα πρέπει να συνεχίσω . Καθώς είμαι η μεγαλύτερη , φροντίζω τα μικρά μου αδέρφια και είμαι δέυτερη μάνα τους. Θέλω , επιτέλους, να φύγω απ το σπίτι . Να ζήσω μια καλύτερη ζωή. Έχασα τα παιδικά μου χρόνια, δεν ένιωσα ποτέ παιδί και θέλω τουλάχιστον να είμαι τώρα ευτυχισμένη.
Δεν ξέρω πώς θα πάνε τα πράγματα. Τι θα γίνει η μάνα; Ο άντρας μου θα είναι καλός ; Θα κάνω παιδιά; Εγγόνια;   Εσύ, πώς είσαι, άραγε; Είσαι όμορφη,είσαι καλό παιδί; Μου μοιάζεις καθόλου; Θέλω τόσο να σε γνωρίσω... Θα σου δώσω όλη την αγάπη και την ανεκτικότητα που δεν πήρα απ΄τη δική μου γιαγιά . Μέχρι τότε, σ αγαπώ πολύ και σε περιμένω."
                                                                                             
                                                                                                                              Απρίλιος  1962



"Γειά σου γιαγιά! Είμαι 18 χρονών. Μάθε πως πήρα το όνομα της μητέρας σου και έζησε να το ακούσει. Μην ανησυχείς. Τα πήγες περίφημα. Είσαι πολύ καλή γιαγιά και η αγάπη σου δεν τελειώνει ποτέ. Μου λες πάντα ότι είμαι το καλύτερο κορίτσι και με αποδέχεσαι χωρίς όρια. Νιώθω ξεχωριστή . Μου κάνεις μικρά δώρα, όσα αντέχει η τσέπη σου κι εγώ σε μαλώνω γιατί δε θέλω να ξοδεύεσαι. Έκατσες και μου έγραψες ένα ολόκληρο τετράδιο με συνταγές από τα αγαπημένα μου φαγητά! Είσαι τόσο καλή και χαίρομαι που σε γνώρισα. Έχεις περάσει δύσκολα και το ξέρω... Μου αφηγείσαι πολλές ιστορίες. Δυστυχώς, η καταπίεση δε σταμάτησε για σένα. Ο παππούς είναι αρκετά αυταρχικός και ξεροκέφαλος αλλά τον αγαπάς . Και έχει καλή καρδιά , είναι καλός μαζί μου, όλα θα τα έδινε για μένα. Μαλώνετε συχνά και σ ακούω να τον λες στραβόξυλο σιγανά γιατί δεν ακούει καλά και χαμογελάω. Γιατί παρά τους καβγάδες σας νοιάζεστε ο ένας για τον άλλο . Σου κάνει και μασάζ κάποιες φορές γιατί έχεις οστεοπόρωση.
Εγώ είμαι λίγο κοντούλα και καστανή. Σου μοιάζω πολύ! Και ζεσταίνομαι πολύ , όπως κι εσύ. Μάλλον θα έχω κι εγώ εξάψεις όταν γίνω γιαγιά. Αδέρφια δεν έχω . Ο μικρός γιος σου χώρισε με τη μαμά μου, αλλα είμαστε εντάξει. Αγαπάμε πολύ ο ένας τον άλλο και είναι καλύτερα που τα πράγματα έγιναν έτσι. Έτσι κι αλλιώς σχεδόν οι μισοί γάμοι καταλήγουν σε διαζύγιο, δεν είναι κάτι σπουδαίο. Ο μπαμπάς παντρεύτηκε ξανά μια πολύ καλή κοπέλα και ζουν στο πάνω σπίτι από το δικό σου. Έρχομαι τα σαββατοκύριακα.
Βέβαια... τώρα δε θα έρχομαι τόσο συχνά γιατί σπουδάζω. Έκανα το όνειρό μου πραγματικότητα , γιαγιά. Ξέρω πως δεν τελείωσες το σχολείο ,ενώ το ήθελες πολύ. Γι αυτό, ξέρω ότι χαίρεσαι για μένα.
Πλέον, δεν είμαστε τόσο καταπιεσμένες. Δουλεύουμε,εκφράζουμε την άποψή μας ελεύθερα, ντυνόμαστε όπως θλελουμε και βγαίνουμε με όποιον θέλουμε. Επικρατεί μια σχεδόν ισότητα. Αυτό το "σχεδόν" ευελπιστώ ότι θα εξαλιφθεί κάποια στιγμή και παλεύω με τον τρόπο μου γι αυτό.
Εμείς δεν είμαστε φτωχοί, έχουμε πολλά στο τραπέζι κάθε φορά αλλά μας λένε ότι έχουμε οικονομική κρίση. Πάντως , αν βγεις έξω, όλα τα μαγαζιά είναι γεμάτα. Και αν ανοίξεις τις ντουλάπες μας , θα τις βρεις γεμάτες , έτοιμες να σκάσουν. Ή μας λένε ψέματα ή είμαστε χαζοί και δεν καταλαβαίνουμε τι μας γίνεται ή ο όρος "φτώχια" έχει αλλάξει περιεχόμενο. Ή και όλα μαζί!
Έχω περάσει χειμώνα χωρίς θέρμανση και έχω ακούσει αρκετές φορές " να προσέχεις αυτο το μήνα γιατί δεν θα μας πληρώσουν εγκαίρως". Αλλά δεν πείνασα ποτέ. Οι γονείς κάνουν πολλές θυσίες για να μη μας λείψει ότι έλειψε σε εσάς. Σχεδόν κανένα παιδί δε δουλεύει . Σπουδάζουμε μέχρι μη σου πω και τα 25. Περίεργο,ε; Παρατεταμμένη εκπαίδευση λόγω απαιτήσεων στην αγορά εργασίας, παρατεταμμένη εφηβεία που δεν έζησες και ποτέ.
Βγαίνω συχνά με τις φίλες μου, όποτε θέλω και δε σκέφτομαι να αρραβωνιαστώ για πολύ καιρό ακόμη. Δε θέλω να βιάσω τη ζωή μου. Επιθυμώ να κάνω τις κατάλληλες επιλογές.
Αυτά ήταν όμως η θετική πλευρά της εποχής μου...
Εμείς έχουμε άλλα περίεργα. Μπορεί να βγαίνουμε έξω χωρίς να ανταλάσσουμε πολλές κουβέντες με τους φίλους μας γιατί ασχολούμαστε με τα κινητά μας και μιλάμε με άτομα που δεν είναι εκείνη τη στιγμή μαζί μας. Κι όταν  είμαστε μαζί τους μιλάμε με τα άτομα που είχαμε τότε βγει. Είμαστε λιγάκι ανασφαλείς , δε βρίσκεις; Βγάζουμε συνέχεια φωτογραφίες , κάθε ώρα και λεπτό , λες και αν η στιγμή αποθηκευτεί κάπου, θα αποκτήσει μεγαλύτερη σημασία και μαζί μ αυτή κι εμείς.
Όλα υπάρχουν σε μεγάλο βαθμό. Ρούχα, φαγητά, φίλοι , ακόμα και ερωτικοί σύντροφοι. Η γιαγιά σου θα είχε φρικάρει... Έχουμε τόσα πολλά και πάντα ζητάμε κι άλλα.
Το θέμα είναι να κρατάς ισορροπίες. Μη φοβάσαι για μένα , γιαγιά, προσέχω . Κάθε εποχή έχει τα στραβά της αλλά θα μάθω να εκμεταλλέυομαι τις ευκαιρίες και να ξεπερνάω τα προβλήματα. Χαίρομαι που άκουσα τις ιστορίες σου και θα αποφύγω να κάνω τα ίδια λάθη. Εύχομαι κι άλλοι να έχουν την ίδια τύχη γιατί κάθε παιδί αξίζει μια γιαγιά σαν εσένα.

Σε αφήνω τώρα γιατί μας έχεις καλέσει για φαγητό και γιαγιά, το μοσχαράκι σου δεν παίζεται. Να προσέχεις πολύ και σου εύχομαι καλά στέφανα. Εις το επανιδείν!"


                                                                                                                             Ιούνιος 2015


Comments

Popular Posts