Χορός

Κάτι συμβαίνει όταν χορεύεις.
Είναι ο τρόπος που ενοχλείς τα σωματίδια και αλλάζεις τη διάταξη του αέρα. Και αυτός με τη σειρά του απαντά. Σε χαιδεύει, σε συνοδεύει ή σου αντεπιτίθεται. Πάντως, επικοινωνείτε.
Και είναι μια ιδιαίτερη επικοινωνία. Ένα βήμα πίσω εσύ, ένα εκείνος μπροστά, το απόλυτο συνταίριασμα.
Κι αφού επικοινωνείς με τον αέρα, χορεύεις μαζί του και γίνεστε ένα κινούμενο ον ,μπορεί ,ακόμη, να ειπωθεί πως αγγίζεις τη φύση. Και κάθε επαφή με τη φυση δύναται να θεωρηθεί κάτι το σχεδόν θεικό.

Εξόν του αέρα, όμως, ένας χορευτής ξέρει και πως να επικοινωνεί με τη γη. Τη σκαλίζει, τη ζωγραφίζει, τη χτυπά ή της παραδίνεται, κυλιέται σ αυτή, την αγκαλιάζει. Αφήνει τα σημάδια του σ εκείνη και την κάνει δική του. Όχι σαν ιδιοκτησία, προς Θεού. Μα σαν κάτι λίγο πιο εξημερωμένο, λίγο πιο οικείο και φιλόξενο, λίγο πιο κομμάτι του εαυτού του.


Έχω σταματήσει το χορό εδώ και τρία χρόνια. Νιώθω συχνά πως κάτι λείπει απ τη ζωή μου, αφού ο χορός για μένα ήταν μια ξεχωριστή πηγή έκφρασης και αυτοεκτίμησης. Όταν χορεύω μόνη με τη μουσική που επιλέγω η ίδια, μια ανείπωτη χαρά ανθίζει. Ξεσπάω με το χορό  και θέλω να κλάψω από ευτυχία που απελευθερώνομαι με αυτό τον τρόπο. Και απελευθερώνομαι γιατί μπορώ ένα συναίσθημα να το μετατρέψω σε κίνηση και να το αποβάλλω αν είναι άσχημο ή να το απολαύσω αν είναι όμορφο. Να το μεταδώσω στο κοινό, αν αυτό υπάρχει και να εισάγω τους άλλους σ ένα κόσμο ατομικό, την εικόνα του οποίου δε θα μπορούσα ίσως να εκφράσω με πιο ξεκάθαρο τρόπο. Κι αυτό γιατί είναι άλλο να εξάγεις ένα συναίσθημα με λέξεις κι άλλο να του δίνεις μορφή μέσω του σώματός σου.

 Νιώθω , ακόμη ,  το χορό σαν κάποιου είδους εξύψωση ή έκσταση. Πολλά σημεία του κορμιού είναι ζεσταμένα, η καρδιά μου χτυπά πιο γρήγορα και το μυαλό μου ησυχάζει, μπαίνοντας σε μια άλλη διάσταση, όπου ακούγεται μόνο αυτή η μουσική. Έτσι, μπορεί να θεωρηθεί ένα διάλειμμα απ τη συχνά πολύωρη και κουραστική σκέψη. Γιατί είναι δράση. Σε βγάζει από τα διλήμματα της σκέψης , καθώς η κάθε κίνηση είναι αυθόρμητη και αυθεντική.

Ο χορός , όμως , για ένα χορευτή αποτελεί και ταυτότητά του. Σκέψου έναν άνθρωπο που στέκεται όρθιος , χωρίς κάποια έκφραση, κίνηση ή ομιλία. Δεν ξέρεις τίποτα γι αυτόν πέρα από την εξωτερική του παγωμένη όψη. Αν αρχίσει να μιλά όμως; Θα ακούσεις τη χροιά της φωνής του, θα συνάγεις το μορφωτικό του επίπεδο, το ήθος και τις αρέσκειές του. Φαντάσου, λοιπόν, τι αποτελέσματα θα μπορούσε να έχει ο χορός στον προσδιορισμό της ταυτότητας κάποιου. Συνδυάζει έκφραση προσώπου και σώματος . Ουσιαστικά, είναι  ομιλία χωρίς λόγια. Κι αυτό είναι κάτι υπέροχο.
Μπορείς να αναγνωρίσεις ένα χορευτή από τη μουσική και το στυλ χορού που επιλέγει και μπορείς να καταλάβεις τι είδους ανάγκες προσπαθεί να ικανοποιήσει μέσω αυτών των επιλογών ( Για παράδειγμα, κάποια είδη χιπ χοπ εκφράζουν θυμό και αγανάκτηση , ενώ το αργεντίνικο τάνγκο θα μπορούσε να θεωρηθεί έκφραση αισθησιασμού και συντροφικότητας).


Ο χορός είναι τόσα πολλά και δε νομίζω πως θα μπορούσα να ζήσω χωρίς την έντονη μαγεία του. Είμαι ευγνώμων που ξέρω αυτόν τον τρόπο να ζω.  

Comments

Popular Posts