Λογικοί εγωιστές

Τελευταία σκέφτομαι πόσο όλα κρέμονται από μια κλωστή.
Κάποιες φορές, αυτή είναι πιο παχιά ενώ κάποιες άλλες είναι έτοιμη να σπάσει.
Παραμένει, ωστόσο, μια κλωστή. Λεπτή και εύθραυστη από τη φύση της.

Ακόμη και τα πράγματα που θεωρούμε σταθερά στη ζωή μας, δεν αντέχουν το χαρακτηρισμό αυτό. Οι σχέσεις που χρόνια δημιουργούμε, φαίνονται ώρες- ώρες να μην έχουν πού να ακουμπήσουν. Μπορούν να χαλάσουν από κάτι όχι και τόσο σημαντικό. Τώρα θα μου πεις πως μάλλον δεν είχαν γερές βάσεις εξ αρχής, αλλά τείνω να πιστέψω πως κι αυτές που έχουν, είναι ,επίσης, ανεξήγητα εύθραυστες. Κι αυτό είναι κάτι που με λυπεί ιδιαιτέρως.

Έχω αυτή τη θεωρία ότι, στην ουσία, σχεδόν καμία σχέση δεν είναι αυθεντική. Όλοι βλέπουμε αυτό που θέλουμε να δούμε, μια προέκταση του εαυτού μας ή κάποιας ανάγκης μας. Το άλλο άτομο φαίνεται κομπάρσος μέσα στη σχέση που απαρτίζεται κι απ τους δυο μας. Ο εαυτός μας είναι τόσο σημαντικότερος που το τοπίο θολώνει και δεν μπορούμε να διακρίνουμε τη μορφή του. Φιλτράρουμε τα πάντα μέσα απ την υποκειμενική σκοπιά μας - και τι να κάνουμε άλλωστε; - κι έτσι, ο άλλος δεν υπάρχει ποτέ μέσα μας όπως πραγματικά είναι. Κάνουμε πράγματα γιατί ωφελούν εμάς ή ,στην καλύτερη περίπτωση, και εμάς. Και με αυτό το σκεπτικό, αναρωτιέμαι αν κανείς νοιάζεται ποτέ για κανένα αληθινά. Αν όλα αποσκοπούν στην ικανοποίηση του εγώ μας , θα μπορούσαμε να πούμε πως όλοι χρησιμοποιούμε ο ένας τον άλλο; Πώς γι αυτό χαλούν τόσες φιλίες ή ερωτικές σχέσεις; Επειδή ακριβώς το άλλο άτομο δεν μας καλύπτει πια; Κι αν ναι, τι είδους άτομα είμαστε;

Λένε πως η αγάπη είναι εγωιστική και είμαι στη δυσάρεστη θέση να ομολογήσω πως δεν έχω κάποιο πρόχειρο αντεπιχείρημα( Θα ήθελα πολύ, ωστόσο, γιατί η συνειδητοποίηση αυτή δεν είναι συμβατή με το ρομαντικό κόσμο μου.).
Στηρίζω αυτές τις σκέψεις σε γεγονότα καθημερινά, προσωπικά ή μη.
Φεύγουμε από σχέσεις γιατί δεν θέλουμε πλέον κάτι άλλο, βάζοντας πάνω απ όλα τον εαυτό μας και αφήνοντας το σύντροφό μας στην τύχη του. Προτιμούμε ένα φίλο από ένα άλλο γιατί τη δεδομένη χρονική στιγμή εκείνος μας ταιριάζει περισσότερο, μη σκεπτόμενοι το άτομο που απορρίπτουμε. Μη φανταστείτε πως μας κατηγορώ, ούτε πως βγάζω τον εαυτό μου απ έξω. Αλλά είμαι θυμωμένη και απογοητευμένη. Πως είναι δυνατό να είμαστε τόσο εγωιστές και απερίσκεπτοι όσον αφορά τους άλλους ανθρώπους; Πως γίνεται πάντα ο κόσμος μας να περιστρέφεται γύρω από εμάς;
Συγχωρήστε μου το παραλήρημα.

Βέβαια, καταλήγω, όλο αυτό είναι λογικό καθώς με τον εαυτό μας ζούμε και πεθαίνουμε. Αλλά τουλάχιστον ας ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα. Ας αναγνωρίσουμε τον εγωισμό μας και ας αποδεχτούμε πως ό,τι κάνουμε είναι για εμάς και ό,τι κάνουν οι άλλοι για εμάς, δεν είναι όντως για εμάς. Έτσι, δε θα χρειάζεται να θυμώνουμε με κανένα. Δε θα ουρλιάζουμε πια : « Μόνο τον εαυτό σου σκέφτεσαι !» . Γιατί θα το θεωρούμε κάτι φυσιολογικό και αδιαμφισβήτητο. Προφανώς και σκέφτεται τον εαυτό του.
Θα ήταν, όμως, συνετό να σκεφτούμε πως έτσι είναι η ανθρώπινη φύση και να κάτσουμε με σταυρωμένα χέρια; Ή μήπως όλοι κολλήσαμε στη φάση του εγωκεντρισμού που είναι φυσιολογική για τα μικρά παιδιά αλλά όχι για τους μεγάλους κι ώριμους ανθρώπους και μπορούμε να ξεκολλήσουμε; Μήπως εν τέλει η διαφορά έγκειται στον αν κάποιος σκέφτεται μόνο τον εαυτό του;


Στη δεδομένη μη ιδανική κατάσταση θεωρώ ιδανικό το να καταφέρουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι όλοι είμαστε ένα μάτσο εγωιστές που έχουν, όμως, το προνόμιο της λογικής, της ενσυναίσθησης. Η κατάσταση θα μπορούσε να εξισορροπηθεί αν βρίσκαμε το κουράγιο να γελάσουμε με τους εαυτούς μας για όλη την αφέλεια και την ανωριμότητά μας. Κι εκτός αυτού,να πάρουμε την ευθύνη να χειριστούμε λογικά τον πρωτόγονο εγωκεντρισμό που μας κυριαρχεί προς όφελος και δικό μας αλλά και των άλλων. Παρόλα αυτά, ακόμη και τότε, η κλωστή δε θα αντικαθιστούνταν από κάτι λιγότερο εύθραυστο. Απλώς εμείς θα είχαμε προνοήσει να στρώσουμε κάτω κάτι μαλακό ώστε η προσγείωση που θα ξέρουμε πως θα έρθει να είναι πιο ομαλή, λιγότερο τραυματική, δραματική και ανεξήγητη. Ή τουλάχιστον, μέχρι εδώ μπορεί να φτάσει η σκέψη μου τη συγκεκριμένη στιγμή.

Comments

Popular Posts