Κάτι το ιδανικό..

         Η κοπέλα γύρισε και κοίταξε τον εαυτό της στον καθρέφτη, αυτό τον παλιό, ξύλινο, βαρύ καθρέφτη που από μικρή θυμόταν να στέκει επιβλητικά στην κρεβατοκάμαρα του παππού της. Το είδωλό της έμοιαζε τόσο μικροσκοπικό και ταπεινό . Κοίταξε τα βαθιά καστανά της μάτια . Το άλλοτε ζεστό βλέμμα της , πάγωσε. Καθώς κοιτούσε τον εαυτό της συλλογίστηκε πόσες φορές τον έχει δει να κλαίει. Για μια στιγμή θύμωσε . Έπειτα ένιωσε περήφανη . Γιατί παρ' όλα τα λάθη και τις απερισκεψίες της , εκείνη ήταν πάντα αληθινή. Ούτε στιγμή δεν προσποιήθηκε . Κι οι άνθρωποι που εκείνη διάλεγε, το ήξεραν καλά και της το είχαν επανειλημμένως αναγνωρίσει. Έμενε αυθεντική και διαρκώς ειλικρινής ,ακόμη κι αν κάποιοι κακόβουλοι υποστήριζαν το αντίθετο. Δεν την ένοιαζε, όμως. Δεν είχε καιρό να ασχοληθεί με το λειψό μυαλό τους . Γνώριζε, φυσικά , πως ό,τι δίνεις , παίρνεις ..

     Είχε συμφιλιωθεί με αυτό που ήταν . Και ήταν αυτή και καμία άλλη. Το καλύτερο ; Είχε τα κότσια να το υπερασπιστεί. Ποτέ μα ποτέ δε θέλησε να αλλάξει κι ας είχε , όπως έλεγε, ελαττώματα όπως όλοι. Απολάμβανε την παρέα του εαυτού της όσο τίποτε άλλο και ένιωθε ελεύθερη. Γιατί τελικά όλα από εκεί ξεκινάνε. Μαύρο μέσα? Μαύρο έξω . Μαύρο και παντού. Λευκό στην καρδιά της και πορτοκαλί ? Αγνότητα και ζωντάνια στο οτιδήποτε έκανε. Κάπως έτσι δουλεύει, φαντάζομαι.
    Τα ρούχα της κανείς δεν τα παρατηρούσε ποτέ. Γιατί το χαμόγελό της ξεπερνούσε και το πιο αστραφτερό φόρεμα. Είχε κάτι το ζεστό και οικείο. Σ ΄έκανε να νιώθεις ασφάλεια, αισιοδοξία. Ήταν το μόνιμο αξεσουάρ της . Ο μεγαλύτερος σύμμαχός της.

    Κι αν κάπου κάπου τα προβλήματα την έπνιγαν, ξεσπούσε. Γιατί , όπως ανέφερα, υπήρξε μια αληθινή κοπέλα. Με αισθήματα. Με κακές στιγμές και με προβλήματα . Μα ρόδα είναι και γυρίζει . Και το σύστημα αυτό, πολύ αποτελεσματικό. Γιατί όταν βρίσκεσαι κάτω, γνωρίζεις πως θα βρεθείς και πάλι ψηλά. Και αυτό σου δίνει κάτι μαγικό.    Ελπίδα.
 

    Δυστυχώς η κοπέλα αυτή δεν είναι πια εδώ. Γιατί πόσο να κρατήσει κάτι τόσο ιδανικό ?Το όνομά της έχει ξεχαστεί. Μα υπάρχουν κάποιοι που λένε πως γνώρισαν τη Ζωή, την Ελπίδα, την Αγνή.. Λέτε , άραγε, να ήτανε αυτή?