Η κασέτα

Δε με νοιάζει.

Δε με νοιάζει τι λες όταν είσαι τόσο μακριά.
Μόνο πες μου μια αλήθεια
Κι ας φτάσει εδώ κουτσή,γερασμένη και ανήμπορη.
Μ' αγαπάς;

Είναι φορές που τίποτε άλλο δε λογαριάζω. Τίποτε,τίποτε.

Όλα εφήμερα προσκυνήματα σε ανύπαρκτους θεούς.
Μα η πίστη δεν κατοικεί εκεί. Αλλά μέσα.
Όλα τ' άλλα είναι μπούρδες.
Για τα μάτια του κόσμου,καρδιά μου.
Για να 'χω κι εγώ να λέω πως
γιατρεύτηκα λιγάκι.

Νόμιζα ξεθώριαζε σιγά σιγά η μορφή σου,μα
εσύ είχες απλώς κρυφτεί.
Πίσω από ένα δέντρο, εκεί,στη λίμνη.

Γιατί;
Δε σου αρέσουν τα παιχνίδια. Τι συνέβη;
Τι παιδιάστικα πράγματα είναι αυτά;
Με κάνεις και γελάω

Όλα αυτά που λες, ξέρεις, δεν είσαι εσύ.
Κασέτα σου βάλανε,ψυχή μου.
Να μιλά κάποιος άλλος. Που δε μας θέλει καλό.

Πήγε 3. Αλλά
ας μην ανησυχώ.
Θα γυρίσεις, είπες.
Δε θυμάμαι καλά; Πες μου

Μα
τελευταία, τίποτα δε λες.
Μόνο η κασέτα πετάει δυο ατάκες και σωπαίνει. Η άτιμη.
Θα της έβγαζα όλα τα σωθικά της να σκάσει επιτέλους.

Μιλάς κι εσύ κάθε τόσο. Μονάχα μια πρόταση.
Και φτάνει αυτή να μου εξασφαλίσει όλο το οξυγόνο της βδομάδας.