Η κόκκινη η τρόμπα μου

Κι εσύ, κι εγώ, εμείς, εσείς
έχουμε μέσα μας όγκο μεγάλο
Μπορούμε να τον χρησιμοποιήσουμε με τρόπους χίλιους δεκατρείς
κάποιος επιλέγει αυτόν και κάποιος έναν άλλο

Και μια μέρα , κοίταξε να δείς
όλα τα χρώματα μου έκαναν σινιάλο
τι κίτρινα, τι κόκκινα , θαρρείς
και ήμουν ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος, το δίχως άλλο

Τα μέσα μου κατέκλησαν πουλιά και πεταλούδες
εκεί γεννούσαν τα παιδιά τους κι έκαναν γιορτές
κι εγώ έπλεκα τις καστανές μου τις πλεξούδες
χαμογελώντας περισσότερο από χτες

Είχα γίνει φίλη με τις εσωτερικές μου λιβελούλες
κι έτσι πολλαπλασιάζονταν συνέχεια και αυτές
κι έβγαιναν άλλες, πιο μικρούλες
διαιωνίζοντας αυτή την ευτυχία , τι καλές!

Αλλάξαν, όμως, οι καιροί κι έτσι, ένα πρωί
η κόκκινη μου η τρόμπα τα παιξε για τα καλά
ήρθε μπόρα φοβερή
κι εγώ βάλθηκα της τρόμπας να τραβάω τα μαλλιά

'' Τι έπαθες και σκούζεις; " , τη ρώταγα έξαλλη πολύ
και να σου εδώ και να σου εκεί, την έτρωγε μια καλπαζιά
κι έκλαιγε πιότερο, σα να τανε παιδί
ψυθιρίζοντας παραπονιάρηκα πως δεν της φέρομαι καλά


Στράφηκα κι εγώ στον εαυτό μου
Το νόησα πως είχε δίκιο η καρδιά
πώς γίνεται, σκεφτόμουνα, να τα βάζω με κάτι τόσο δικό μου
κι αποφάσισα να αλλάξω μια και καλή μυαλά

Έστρωσα με όμορφα σκεπάσματα το κρεβατάκι το εσωτερικό μου
και ξάπλωσα την τρόμπα , τραγουδώντας της γλυκά
"Μη φοβάσαι τίποτα, της είπα εγώ, καλό μου
Μας συγχωρώ και προχωρώ να βρώ την ευτυχία μας ξανά".